تقریبا هیچ کس نیست که داستان اولین پرواز بشر با بال های آهنی را به خاطر نداشته باشد. قصه تلاش و شکست، استمرار و دوباره شکست و در پایان، موفقیت دو برادر. اگر چه برادران رایت نخستین انسان هایی بودند که رؤیای دیرین بشر را محقق کردند، اما پرواز در هواپیماهای غول پیکر امروزی و بر فراز دورترین آسمان های جهان، دهه ها به طول انجامید. از سال 1903 میلادی که برادران رایت، به سوی آسمان اوج گرفتند تا روزی که آسمان ایران، نخستین پرنده آهنی را در خود دید، 10 سال طول کشید.
یکی از روزهای سرد زمستان 1292 هجری شمسی است. خلبانی لهستانی الاصل به نام” کوزمینسکی” مصمم است در آسمان ایران پرواز کند. بنابراین قطعات هواپیمایی را که از روسیه به بندر انزلی آورده، با ماشین به تهران می آورد و آنها را روی هم سوار می کند. وی سپس، با هواپیمای خود به آسمان پرواز می کند بدون اینکه به مکان مناسبی برای فرود خود اندیشیده باشد. نتیجه اینکه خلبان هواپیما مجبور می شود در میدان مشق فرود بیاید.
ورود اولین هواپیما یا طیاره به تعبیر آن روزی ها به آسمان ایران، آنقدر عجیب می نمود که احمدشاه قاجار را وادارد تا از آن دیدن کند. شاه وقت با هیئتی از درباریان و خدمتگزاران لشگری و کشوری به محل فرود هواپیما رفته و با آن عکس یادگاری می گیرند. آنچه از آن روزها بر می آید این است که ” کوزمینسکی” این پروازهای نمایشی را در چندین کشور دیگر نیز انجام داده و بابت تماشای آنها از مردم پول می گرفته است.
